Dat was het dan....ons avontuur

In maart denk je ach het duurt nog wel even want we zitten pas in maand 3 en nog niet in maand 7. Maar voor je het weet zit je in Nederland.
Maar voordat de hectiek van verhuizen begon hadden we nog eerst bezoek. Hananja en Emil zijn nog een (bijna) heerlijke 3 weken bij ons geweest. Uiteraard weer leuk dingen gedaan en heerlijk genoten. Ik was ook niet meer aan het werk dus hebben we heerlijk genoten van alle vrije tijd.
Toen braken de maanden mei en juni aan. De maand van verhuizen. Maar voordat de verhuizing begon kwam er nog een verrassing tussendoor. Er is een klein wondertje verwekt op dushi Aruba. Ons 3de wondertje dat rond eind december geboren gaat worden. Maar ja toen werd ik erg ziek. Dagelijks 3-4 keer per dag overgeven en je futloos en moe voelen werkt niet mee in een verhuizing maar met de hulp van mijn lieve man en lieve kindjes kwamen we er wel. Wat zijn de kids blij met het kleine mensje wat in mij groeit.

Toen kwam 12 juni. De verhuizing!! Wat een lange dag was dat.Ze waren in het weekend al wezen "pre-packen"maar 12 juni werd dan alles echt ingepakt en sliepen we 's avonds in het hotel. Wat ons huis zou zijn de komende 4,5 week. Het verhuizen ging in een lange dag. De mensen werkte hard door en wij natuurlijk ook. Maar wat een afspraken worden er dan weer gemaakt. Er zou een container voor d deur komen waar al onze spullen in zouden gaan. Die container was er niet :( Dus alles werd in een vrachtwagen gezet en vanuit de vrachtwagen zou het de loods ingaan bij het verhuisbedrijf. Vanuit het verhuisbedrijf weer de vrachtwagen in richting de haven naar de loods. Daar in de container en vervolgens op de boot naar Nederland. je kan natuurlijk wel nagaan dat ik hoopte dat al onze spullen normaal zouden aankomen. Maar goed het ging nou eenmaal zo dus was het gewoon een kwestie van accepteren dat het zo ging en wachten tot de spullen in Nederland kwamen. Onze container zou ook snel vertrekken naar Nederland dus toen we hoorde dat er een collega vertraging had verwachtte wij niet dat wij daar ook onder zouden vallen aangezien we niks hoorden van het verhuisbedrijf. Uiteindelijk toch maar even zelf gebeld en ja hoor ook wij hadden vertraging. Dat je daar dan zelf achteraan moet gaan is dan weer zo typisch.
Maar goed onze spullen, later dan gepland, waren onderweg naar Nederland.
Wij genoten ondertussen van ons heerlijke verblijf op Aruba in een heerlijk hotel. Alle dagelijkse dingen gingen uiteraard door zoals paardrijden en spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Maar 's morgens wakker worden met het uitzicht van een zwembad en het strand is toch niet verkeerd. Voelde echt als luxe die paar weken. In juni kregen we nog een hel naar bericht. Jesse zijn oma was overleden en plots moesten we van alles regelen om naar Nederland te gaan. Er was gen plek op een vlucht voor ons dus hebben we ervoor gekozen dat Jesse alleen ging. Gelukkig kon Jesse gaan en afscheid nemen voor ons allemaal.
De maand juli brak aan. Maand van het eiland verlaten. Wat een gekke maand was dat. Ik nam afscheid van mijn vriendinnen op het eiland. De kids van hun vriendjes en vriendinnetjes en Jesse had ondertussen al vakantie dus die had al afscheid genomen van zijn collega's.
De dagen voor het vertrek waren heel gek. De laatste dingen in je koffer stoppen. Toch nog een koffer bijkopen want we hadden niet genoeg ruimte, hihihi. En tja de laatste avond slapen op Aruba bracht wat tranen bij mij.Niet meer wakker worden en lekker naar buiten lopen en genieten van de zon en de warmte, niet meer genieten van het relaxte leven daar. Ja behoorlijk wat gemengde gevoelens kan ik je vertellen. De dag van vertrek was ook echt uitzitten bij mij tot we opgehaald werden om naar het vliegveld te gaan.De tijd ging langzaam maar gelukkig vermaakte de kids zich prima.
Eenmaal op het vliegveld al onze koffers ingecheckt en onze hond Scott ingecheckt want uiteraard ging hij mee. Dat verliep allemaal vlekkeloos. Fijn gevoel kan ik je vertellen.
Dit keer hadden we gekozen om twee aan twee in het vliegtuig te zitten. Zo konden de kids lekker naar buiten kijken. Bij het opstijgen kwamen weer de nodige tranen. Daar gingen we dan.Ons avontuur voorbij. Nieuwe avonturen en herinneringen maken in Nederland. De reis was hobbelig en en niet heel soepel. Ik was erg misselijk en de kids ook. We hadden veel turbelentie onderweg. Het was zelfs zo erg op den duur dat zelfs Jesse er naar van werd. Uiteindelijk begon Sem ook met overgeven en hoopte we dat de tijd snel zou gaan en we snel zouden landen.
De landing was top en het uitzicht geweldig! Blijft mooi om te zien. Elke keer weer.
Geland en snel onze spullen halen en Scott. Hopelijk had hij de reis goed overleefd. Ook dat verliep allemaal redelijk snel. Daar stonden we dan.... terug in Nederland met ons gezin waar een kindje bij komt. Met Scott en geen Nala erbij. Het nieuwe avontuur opzoeken in Nederland.

Aruba wat was je geweldig. Wat hebben we een heerlijke tijd gehad daar. Heerlijke drie jaar als gezin samen. En oh wat ga ik het missen daar. Of we nog eens terug gaan weet ik niet maar dit had ik nooit met mijn gezin willen missen!!!

Ayo dushi Aruba... je zit voor altijd in mijn hart!